Verwoeste zielen
“Kom ne keer naar boven!”. De onheilspellende toon waarop zijn moeder hem roept, voorspelt niet veel goeds. Als hij op zijn kamer komt, staat ze hem ongeduldig op te wachten met een boek in haar hand. Hij herkent direct de kaft.
“Kom ne keer naar boven!”. De onheilspellende toon waarop zijn moeder hem roept, voorspelt niet veel goeds. Als hij op zijn kamer komt, staat ze hem ongeduldig op te wachten met een boek in haar hand. Hij herkent direct de kaft.
Als enthousiaste lezer bij de jeugdbibliotheek hadden ‘Koning van Kathoren’ en ‘Kruistocht in spijkerbroek’ veel indruk op hem gemaakt. Hij was ook een grote fan van Arendsoog en Witte Veder, en van Winnetou en Old Shatterhand.
Nog maar enkele maanden geleden had hij, zonder directe aanleiding, voor het eerst in de kleine huisbibliotheek van zijn moeder rondgeneusd. Vader las geen boeken maar moeder was lid van een boekenclub waardoor er om de zoveel maanden een nieuw boek toegevoegd werd aan de bibliotheek. Ondertussen stonden er wel zo’n 40 boeken in.
Heel wat boeken hadden een aantrekkelijke kaft met een mooie vrouw op en veelbelovende titels zoals ‘Bloedbruiloft in Praag’, ‘Het gestolen geluk’ en ‘Liefde in de Caraïben’. Als grote uitzondering stond er ook een exemplaar met een dikke kaft in blauwe stof, met daarop in kleine gouden letters 'Oorlog en vrede'. Hij had, net als bij de andere boeken, ook in deze klepper van meer dan 1.000 pagina’s rondgezworven, maar het verhaal was taai en ingewikkeld. Hij begreep wel dat dit een belangrijk boek was, zo een dat je moest gelezen hebben, maar het lukte hem niet om zelfs maar één pagina door te nemen.
Hij werd onweerstaanbaar aangetrokken door de boeken geschreven door Heinz Konsalik waarin knappe heldhaftige mannen strijden tegen gewetenloze lafaards. Met sterke en verleidelijke vrouwen, op wie hij verliefd zou kunnen worden. Ze deden zijn bloed sneller pompen. Een nieuwe wereld openbaarde zich.
Hij voelde instinctief dat moeder niet zou willen dat hij in deze boeken las. Daarom ging hij op ontdekkingstocht in haar bibliotheek als ze buitenshuis was. Hij lette erop om de boeken op exact dezelfde plaats terug te zetten.
Er was één boek waar hij telkens naar teruggreep. De eerste zinnen ervan hadden hem direct getriggerd: “Onder hun tot de knie reikende laarzen droegen ze zwarte, vliesdunne panty’s en tussen hun benen hingen metaalachtige glanzende sieraden. Ook hun bovenlichamen waren gehuld in dunne, zwarte stof, zó doorzichtig dat je meteen kon zien wie een man was en wie een vrouw.” Hij doorkruiste het boek op zoek naar die passages waarvan hij kriebelingen in zijn onderbuik kreeg. Ook het verhaal van de mysterieuze sekte ‘Gods wereld’ begon hem te boeien. Hij had ‘Verwoeste Zielen’ nog maar gisteren uit zijn moeders bibliotheek geleend. En diep in zijn nachtkastje verstopt.
Hij wist niet dat moeder uitgerekend vandaag zijn kamer grondig zou kuisen. Exit Konsalik.
Konsalik kwam als een steekvlam in mijn jonge leven en doofde even snel weer uit. Vele jaren later, toen ik al een grijze baard droeg en toevallig op een boek van deze Duitse successchrijver stootte, begreep ik de ware aantrekkingskracht ervan op mijn moeder en miljoenen andere lezeressen. De liefdes en hartstochten bij Konsalik zijn groots en ongeremd. Hij trekt je binnen in zijn extatische wereld van de uitvergroting en het grote gebaar. Zijn verhalen zijn meeslepend. Maar Konsalik voelt tegelijk aan - sorry - als hol escapisme, en dat moet ik als tiener blijkbaar ook gevoeld hebben.
Arendsoog, Witte Veder, Winnetou en Old Shatterhand daarentegen hebben mee gestalte gegeven aan mijn filosofische overtuiging dat mensen, wat ook hun ras of kleur is, in beginsel evenwaardig zijn. Ik ben hen daar diep dankbaar voor. Ugh!
(augustus 2020)