Jelena

Scène 1. Haar zware borsten rusten op de halfhoge tafel. Zijn ogen worden onweerstaanbaar aangetrokken door haar diepe sulcus intermammarius. Zijn blik blijft haperen aan een moedervlek op haar linkerborst. Ze kijkt op. Beschaamd, betrapt op gluren, slaat hij zijn ogen neer. Hij bloost en hoopt dat ze het niet merkt. Snel drinkt hij zijn kop koffie leeg en vertrekt uit de refter.

Scène 1. Haar zware borsten rusten op de halfhoge tafel. Zijn ogen worden onweerstaanbaar aangetrokken door haar diepe sulcus intermammarius. Zijn blik blijft haperen aan een moedervlek op haar linkerborst. Ze kijkt op. Beschaamd, betrapt op gluren, slaat hij zijn ogen neer. Hij bloost en hoopt dat ze het niet merkt. Snel drinkt hij zijn kop koffie leeg en vertrekt uit de refter.

Scène 2. In de lange gang naar de refter komt Jelena zijn richting uit. Hij is vastbesloten om zich deze keer niet door haar décolleté te laten afleiden. Hij versnelt zijn pas en concentreert zich op de papieren in zijn hand. Net als hij denkt dat het hem zal lukken, spreekt ze hem aan. Hij stopt. Nog voor hij haar aankijkt, gaan zijn ogen naar de moedervlek op haar linkerborst. “Een tache de beauté op een ongewone plaats” schiet er door zijn hoofd. Hij raakt in de war en stamelt “hallo”. Ze kijkt hem vriendelijk aan. Onverstoord.

Scène 3. Hij staat voorovergebogen, met zijn ellebogen steunend op de houten rand van de hoge reprotafel, foto’s te beoordelen voor de nieuwe editie van een interieurmagazine. Jelena komt geïnteresseerd naast hem staan. Haar linkerborst laat ze rusten op zijn bovenarm. Zijn hersenen bevriezen. Geschokt. Dan draait hij langzaam zijn hoofd – beheerst, hoopt hij - en kijkt haar aan. Hij laat zijn blik onbeschaamd zakken. Zijn ogen blijven rusten op de tache de beauté in de diepe spleet tussen haar samengeperste borsten. Daarna keert hij, naar zijn gevoel tergend langzaam, terug naar haar gezicht. Ze kijkt hem vriendelijk aan, zonder enig spoor van ongemak. Hij snapt het niet.

(268 woorden - januari 2021)