Flitsverhalen uit en over mensenlevens

John

Met een tergende regelmaat tikt de regen tegen het dakraam. Het is kwart over vier in de namiddag en een winterse donkerte sluipt de kamer binnen. De grijze hemel weerspiegelt zijn verwarrende gedachten. Lastige vragen dringen zich op. Hij duwt ze weg, maar ze komen harder terug.

Met een tergende regelmaat tikt de regen tegen het dakraam. Het is kwart over vier in de namiddag en een winterse donkerte sluipt de kamer binnen. De grijze hemel weerspiegelt zijn verwarrende gedachten. Lastige vragen dringen zich op. Hij duwt ze weg, maar ze komen harder terug.

John zit aan zijn bureau. Hij staart voor zich uit. Hij negeert de bliepjes van binnenkomende e-mail. Is dit het? Een geslaagd leven? Heb ik een steen verlegd in een rivier? “De werkelijkheid ligt dichter bij een zandkorrel in een oceaan” gromt de zwarte hond in de hoek van de kamer.

Als hij met zijn grommende Porsche door het Knokse hinterland scheurt en mensen hem hoofdschuddend nakijken, voelt hij zich superieur. Verheven. Uniek. Op zijn veertigste is hij een succesvol consultant. Hij consumeert het leven: meer omzet, meer winst, meer auto, verre vakantiebestemming, toprestaurants, nieuw lief, ...

De laatste maanden lukt dat niet meer. Hij gruwt van de would-be wijsheden die op Voka- en Unizo-recepties met een nonchalante betweterigheid en valse maatschappelijke betrokkenheid in het rond gestrooid worden. Het zijn betekenisloze frasen geworden die holler klinken dan een leeg olievat. Hij doet nog steeds mee, maar het kost hem moeite – zijn glimlach voelt als een grimas - en hij komt uitgeput thuis.

Ik ben uniek: dat is hem door zijn ouders, zijn businesscoach en zijn psycholoog keer op keer ingeprent. En hij wil dat ook geloven. “Want als je dat niet meer gelooft, wat doe je hier dan” denkt John. Maar de twijfel heeft hem in zijn greep, heeft hem overvallen als de donkerte die geruisloos de kamer is binnengeslopen.

Hij moet nu stoppen. Stoppen met nadenken over de zin van het leven. Hij verliest er zijn focus door, en dat zal hem geld kosten. “Ga je jezelf opnieuw verdoven” vraagt zijn zwarte hond cynisch. John duwt hem weg en zet de radio op. Bruce Springsteen zingt “Waitin’ on a sunny day, gone chase the clouds away”. Dat kan geen toeval zijn. John draait de volumeknop helemaal open. Hij zingt uit volle borst mee. De hemel klaart op.

(december 2020)

Bruce Springsteen & The E Street Band live in 2009 (Hyde Park, London)